Adolf Hitler nienawidził Żydów z powodu ich fałszywego obwiniania o problemy Niemiec po I wojnie światowej, takich jak klęska w wojnie, kryzys gospodarczy i polityczny oraz moralny upadek społeczeństwa. Hitler i naziści widzieli Żydów jako „pasożytniczą rasę” rasowo gorszą od „Aryjczyków” i uważali, że Żydzi działają przeciwko niemieckiemu państwu i narodowi, kontrolując gospodarkę oraz kulturę i zagrażając istnieniu Niemiec. Propaganda nazistowska przedstawiała ich jako zagrożenie dla całej cywilizacji, tłumacząc to teoriami spiskowymi o żydowskim bolszewizmie i kapitalizmie. Ta nienawiść była podbudowana pseudonaukowym rasizmem, który definiował Żydów jako rozdzielną i niebezpieczną rasę, co doprowadziło do systematycznych prześladowań i w końcu do Holokaustu. Hitler uważał usunięcie Żydów za konieczne, by Niemcy mogły przetrwać i prosperować pod rządami „czystej rasy aryjskiej”.